Research

Reglementering & normering

content divider
Om het vrije verkeer van goederen binnen de Europese Unie te waarborgen, bestaat er een Europese regelgeving die de fundamentele voorschriften vastlegt in richtlijnen en verordeningen.

 Richtlijnen moeten door de lidstaten van de Unie omgezet worden in nationale wetteksten. Verordeningen zijn daarentegen automatisch van toepassing in de lidstaten van de Unie. Voor de technische interpretatie van de fundamentele voorschriften kan er een beroep gedaan worden op (geharmoniseerde) normen.


Het AREI (Algemeen Reglement op de Elektrische Installaties) bevat de reglementaire voorschriften die van kracht zijn voor elektrische installaties. Deze voorschriften hebben betrekking op de veiligheidseisen voor de installatie. Het AREI is met andere woorden een reglement dat gevolgd moet worden bij het ontwerpen, plaatsen en onderhouden van een elektrische installatie.

Wat is het verschil tussen regelgeving en normering?

Tussen regelgeving en normering zitten grote verschillen.De teksten die de overheid opstelt, de regelgeving, is verplicht toepasbaar, terwijl normen vrijwillig toepasbaar zijn. Ze hebben dus geen enkel bindend karakter. De normen staan voor de “best practices” rond een product, een dienst, een methode of een proces.

Ze zijn ontwikkeld in overleg met meerdere partijen die een overeenstemming hierover hebben bereikt. De normen hebben tot doel de kwaliteitseisen en veiligheidsvereisten van hun klanten in te lossen.  

Een regelgeving zoals een contract of een lastenboek, kan wel naar een bepaalde norm verwijzen. In dat geval is de norm verplicht. In het verdrag van Rome hebben de lidstaten van de EU zich verplicht al de documenten die de EU heeft vastgesteld 1 op 1 exact tot op de komma over te nemen in hun nationale wetgeving.

Dit betekend dat een lidstaat van de EU een richtlijn als wet moet beschouwen, voor zover het om stukken van de EU gaat. Op een bepaald moment maakt met een Koninklijk Besluit (KB) waarin men de exacte tekst van de richtlijn opneemt.

Tevens geeft men vervolgens aan welk deel van de wetten moeten worden vervangen. Op deze manier krijgt de richtlijn in België kracht van wet. Men voldoet daarmee ook aan de verplichtingen om de nationale wetten op te heffen als er een Europese richtlijn van kracht is geworden.  

Een product is conform een geharmoniseerde norm gemaakt. Geharmoniseerde normen zijn goedgekeurde normen met het “vermoeden van overeenstemming”.

Deze normen zijn speciaal ontwikkeld om fabrikanten te helpen hun producten of machines te laten voldoen aan essentiële veiligheids- en gezondheidseisen en om controle hierop mogelijk te maken. Daarmee kunnen geharmoniseerde normen beschouwd worden als door de Europese Unie goedgekeurde en voldoende veilig bevonden oplossingen.  

 

Is een geharmoniseerde norm verplicht?

De productie van een (geharmoniseerde) norm kost jaren. Hierdoor is het vaak niet meer in overeenstemming met de huidige stand van techniek. De norm kan in de tussentijd met de ontwikkeling van nieuwe technologieën incompleet zijn geworden.

Zo kan het zijn dat een rechter de geharmoniseerde norm niet als basis kan gebruiken voor zijn uitspraak. Dit is één van de redenen waarom een geharmoniseerde norm niet verplicht is gesteld in het kader van de Europese richtlijnen. 

 

Wanneer is een norm geharmoniseerd?

De EU geeft in een aantal gevallen de Europese normalisatie instituten de opdracht een norm te maken die past in een bepaalde Europese richtlijn. Dit kan een product norm zijn maar ook normen met een veel breder bereik dan slechts 1 product.

Als deze EN normen zijn vastgesteld dan worden ze gepubliceerd in het blad van de Europese gemeenschap. Vanaf dat moment zijn het geharmoniseerde normen. 

Europese normen kunt u vinden via een van de zoekmachines op de webportals van de Europese Normalisatie-instellingen: 

 

Wat is dan een verordening? Is deze wel of niet bindend?

Een verordening is een juridisch verbindende regeling van de EU. Het heeft een algemene strekking, is verbindend in al haar onderdelen en rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat. Dit laatste betekent dat een verordening niet eerst moet worden omgezet in een nationale wetgeving.  

 

Wat is het AREI?

Sinds 1981 vat de huidige AREI (Algemeen Reglement op de Elektrische Installaties) de veiligheidseisen voor elektrische installaties in België samen. De voornaamste algemene wettelijke voorschriften inzake de elektrische installaties zijn terug te vinden in het Algemeen Reglement op de Elektrische Installaties (AREI).

Dit AREI werd ingevoerd bij koninklijk besluit van 10 maart 1981. Het is van toepassing op de elektrische installaties die na 1 oktober 1981 in werking werden gesteld. Het geeft een reeks beschermingsmaatregelen tegen de effecten van elektriciteit en bevat bovendien voorschriften met betrekking tot de keuze en de aanwending van elektrische leidingen, machines en apparaten.